جامعه‌شناسی

2024-02-08 11:47:12 کسب رتبه‌ی 149 در شاخص فساد برای ایران

تازه ترین گزارش "سازمان شفافیت بین الملل" نشان می‌دهد که عمده کشورهای جهان در سال گذشته در متوقف کردن فساد ناموفق بوده‌اند.

"شاخص ادراک فساد 2023" که به تازگی از سوی "سازمان شفافیت بین الملل" منتشر شده است نشان می‌دهد که بیشتر کشورهای جهان در مبارزه با فساد بخش عمومی پیشرفت چندانی نداشته‌اند. میانگین عدد شاخص روی 43 ثابت بوده است، به طوری که دوسوم کشورها نمره‌ای  کمتر از 50 داشته‌اند که نشان دهنده مشکلات جدی فساد است.

براساس این گزارش، عملکرد سیستم‌های قضایی جهان درحال افت است. کشورهایی با کم‌ترین نمره در "شاخص حاکمیت قانون" در شاخص کل ادراک فساد نیز نمره بسیار پایینی دارند، که نشان دهنده "ارتباط روشن میان دسترسی به عدالت و فساد" است. هم رژیم‌­های تمامیت خواه و هم رهبران دموکرات که عدالت را تضعیف می‌کنند به معافیت از مجازات فساد کمک می‌­کنند و در برخی موارد با حذف عواقب برای مجرمان فساد را تشویق می­‌کنند. نتایج عملکرد آنها در کشورهای مختلف مشهود است.

به گفته رئیس سازمان شفافیت بین الملل، "اگرسیستم‌­های قضایی نتوانند خطاکاران را مجازات کنند و دولت‌­ها را تحت نظارت داشته باشند، فساد به رونق خود ادامه می‌دهد. وقتی عدالت قابل خرید است یا سیاست در آن دخالت می‌کند، این مردم هستند که آسیب می‌­بینند. رهبران باید به‌طور کامل سرمایه گذاری کنند و استقلال نهادهایی که از قانون حمایت کرده و با فساد مبارزه می‌کنند را تضمین کنند. زمان آن رسیده است که مصونیت برای فساد پایان یابد".

شاخص ادراک فساد، 180 کشور و قلمرو در جهان را باتوجه به سطح فساد درک شده در بخش عمومی‌ آنها در مقیاس صفر (بسیار فاسد) تا 100 (بسیار پاک) طبق بندی کرده است.

دانمارک با نمره 90 برای ششمین سال متوالی به عنوان پاک­‌ترین کشور جهان از فساد شناخته شده است؛ فنلاند، نیوزلند، نروژ و سنگاپور نیز به ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار دارند. این کشورها همچنین به دلیل عملکرد عالی در سیستم قضایی، در میان بالاترین نمرات شاخص حاکمیت قانون نیز قرار دارند.

از سوی دیگر، کشورهای سومالی، ونزوئلا، سوریه، سودان جنوبی و یمن در قعر رتبه بندی شاخص ادراک فساد قرار گرفته‌اند. تمامی این کشورها تحت تاثیر بحران‌های طولانی مدت، عمدتا درگیری‌­های مسلحانه قرار دارند.

امتیاز ایران نیز در این شاخص با یک پله کاهش به عدد 24 رسیده است، به طوری که آن را در میان 180 کشور حاضر در رتبه 149 قرار داده است.

شفافیت بین‌الملل از دولت‌ها می‌خواهد تا به سیستم‌های قضایی استقلال، منابع و شفافیت لازم را برای مجازات مؤثر تمام جرایم فساد و ایجاد کنترل و تعادل در قدرت بدهند. آن­ها همچنین باید رویه­‌ها و قوانین بهتری را برای کمک به نهادهای قضایی معرفی کنند تا از خود در برابر اعمال فاسد محافظت کنند و آنها را هدف قرار دهند.

به گفته دانیل اریکسون، مدیرعامل شفافیت بین‌الملل، فساد بی عدالتی اجتماعی را بدتر می­‌کند و بر آسیب پذیرترین قشرها تأثیر می گذارد. در بسیاری از کشورها، موانع عدالت برای قربانیان فساد همچنان وجود دارد، درحالی که همه سزاوار سیستم‌های حقوقی منصفانه و فراگیر هستند که در آن صدای قربانیان در هر مرحله شنیده شود و هر چیز دیگری توهین به عدالت است. / اکونومیست


جامعه‌شناسی
@IRANSOCIOLOGY باز کردن / نظر دهید

2024-02-07 22:50:05 ایران پایین ترین #دستمزد را در بین کشورهای منطقه دارد

اگر حداقل حقوق #کارگران برای سال آینده ۲۰ درصد افزایش پیدا کند، حداقل دستمزد حدود ۸ تا ۱۰ میلیون تومان می‌شود که اگر آن را با دلار ۵۴ هزار تومانی حساب کنیم باز هم کمترین حقوق در میان کشورهای منطقه است/ تجارت‌نیوز


جامعه‌شناسی
@IRANSOCIOLOGY باز کردن / نظر دهید

2024-02-06 21:30:21 تورم و الغای شخصیت
جوزف سالرنو

تورمهای شدید با از کار انداختن پول به عنوان ابزار ارزیابی و چنگ انداختن به دارایی افراد در واقع موجودیت و اساس هستی انسان‌های مستقل را نابود می‌کنند و شخصیت آنها را تحت سیستم تقسیم کار اجتماعی به تباهی می‌کشند.
پول ابزار محاسبه‌ی اقتصادی و واسطه‌ی ما با آینده است. وقتی امکان پیش‌بینی ارزش آتی پول از بین برود مردم عادی توان حفظ پس‌اندازهای خود را از دست می‌دهند و لذا نمی‌توانند برای آینده برنامه‌ریزی کنند.
به این ترتیب، پس‌اندازها بی ارج و قرب می‌شوند و به جای صرفه‌جویی و دوراندیشی، سر از انقلابی اجتماعی درمی‌آوریم که در آن طبقات متوسط و ثروتمندان و اهالی ابداع و نوآوری نابود می‌شوند و به جای آنها قماربازان و شیّادها و سیاه‌بازها بر صدر ساختار اجتماعی تکیه می‌زنند.
مساله فقط این نیست که تورم ریشه‌ی پس‌انداز طبقات مولد را می‌خشکاند یا نیروی آنها را به سمت کارهای بی‌خود و شغلهای بی‌خاصیت سوق می‌دهد بلکه مساله این است که شخصیت آدمهای مولد را هم دِفرمه می‌کند و از شکل می‌اندازد. کارل منگر می‌گفت دارایی ترکیبی دلبخواه از مشتی کالا نیست بلکه انعکاس بی‌واسطه‌ی امیال و آرزوهای روح بشر است. در نگاه منگر، دارایی یک کل یکپارچه است که با تحقق اهدافی که در خدمت آن است معنا پیدا می‌کند. به همین دلیل است که می‌گوییم دارایی اساس و پایه شخصیت آدمی است و بدون آن هیچ حرکت و فعالیت و بیان معناداری ممکن نیست.


جامعه‌شناسی
@IRANSOCIOLOGY باز کردن / نظر دهید

2024-02-05 10:26:17 اولین تاثیر فقر، کشتنِ فکر است، یعنی اگر شما به اندازه کافی برای حیاتِ خود پول نداشته باشید، برده بی‌اختیار پول خواهید شد. همان شرایطی که طبقه متوسط به آن گذرانِ زندگی می‌گویند.

| جرج اورول |


جامعه‌شناسی
@IRANSOCIOLOGY باز کردن / نظر دهید

2024-01-30 23:46:26 نمونه ای از اقتصاد آزاد

گزارش‌های موسسه‌ی فریزر از اقتصاد دانمارک نشان می‌دهد که این کشور کوچک شمال اروپا، دارای سطوح بالای آزادی‌های اقتصادی نظیر تکیه‌ی بیشتر به کارافرینان، صاحبان مشاغل و کارگران برای تصمیمات اقتصادی به جای سیاستمداران و بروکرات‌هاست‌ و این نکات مطروحه و بیشتر، از جمله مسائلی هستند که استانداردهای بالای زندگی در این کشور حوزه اسکاندیناوی‌ را هدایت می‌کنند.

به گواه تاریخ، برای بیش از ۱۵۰ سال، دانمارکی‌ها از نظر اقتصادی،‌ جزو لیگ آزادترین مردم روی زمین بوده‌اند‌، امری که منجر به رونق چشمگیری برای این کشور شده است. در آغاز قرن بیستم دانمارک یکی از بالاترین سطوح درآمد در تمام اروپا را داشت.‌ در سال ۱۹۷۰، درست همان دوره‌ای که این عقیده که دولت‌ بزرگ‌تر می‌تواند در بالا بردن سطح رفاه و متقابلا کاهش فقر کمک کند، رایج شد، دانمارکی‌ها در مقام مقایسه با سایر کشورهای غربی از جمله ( کانادا، استرالیا و بریتانیا ) بخش دولتی کوچک‌تری داشتند. در روزگاری که سایز بخش دولتی در بریتانیا ( ۴۲ درصد )، در کانادا ( ۳۶ درصد )، در ایالات متحده ( ۳۲ ) و در استرالیا ( ۲۵ درصد ) بود، این آمار برای دانمارک ( ۲۴ ) درصد بوده که خود به روشنی بیانگر بخش کوچکتر دولتی در دانمارک نسبت به سایر اعضای OECD می‌باشد.

با این حال دیری نپایید که ورق برگشت و به مدت ۲۵ سال، یعنی از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۵، هزینه‌‌های دولت دانمارک ( به عنوان سهمی از اقتصاد ) از ۲۴ درصد به ۵۹ درصد افزایش یافت که در نتیجه رشد اقتصادی متوقف شد و به همراه آن، تورم و بیکاری نیز افزایش یافت.

در اواسط دهه‌ی ۱۹۹۰، سیاستمداران دانمارکی فهمیدند که جایی از کار می‌لنگد‌ و همین احساس بود که لزوم تغییر را جدی‌تر می‌نمود. تا اینکه در نهایت تصمیم جدیدی گرفته شد که هزینه‌های دولت را کاهش بدهند. کاهش سهم دولت ( به عنوان بخشی از اقتصاد ) و محدود کردن کسری بودجه، باعث ایجاد تعادل در تورم و نرخ بهره شد. این اصلاحات به مرور و در طول سال‌ها بهتر شدند و هم‌اکنون‌ این کشور اروپایی، طبق‌ شاخص‌های آزادی اقتصادی موسسه‌ی فریزر‌، در بین ۱۶۵ کشور مورد بررسی، دارای جایگاه هفتم است. این نتایج مثبت ریشه در سیاست‌هایی‌ نظیر تعهد مستمر به تجارت آزاد، مقررات سبک و آسان، سیستم قضایی و حقوقی مبتنی بر تقویت حقوق مالکیت دارد.

گزارش اخیر موسسه‌ی فریزر خاطرنشان می‌کند که اقتصاد دانمارک در مؤلفه‌هایی‌ نظیر سایز دولت همچون سایر مؤلفه‌های دیگر درخشان نبوده. پیش‌بینی‌ می‌شود که اگر اندازه دولت دانمارک همچون سایر سیاست‌های آزادی‌های اقتصادی این کشور عمل کند، دانمارک از منظر شاخص آزادی‌های اقتصادی جایگاه اول را تصاحب خواهد کرد.

جامعه‌شناسی
@IRANSOCIOLOGY باز کردن / نظر دهید

2024-01-27 22:35:43 افسوس که هنوز عده‌ای می‌کوشند نفهمند!


کشور ایران در جدول کشورهای دارای بیشترین منابع طبیعی و زیرزمینی رتبهٔ پنجم را داراست اما از لحاظ حجم اقتصاد و تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۲۳ در جایگاه چهل و چهارم قرار گرفته است.

دو سال قبل از انقلاب ۵۷، ایران هجدهمین اقتصاد بزرگ دنیا بود. این یک سقوط تاریخی و شگفت‌انگیز است. خیلی بدیهی و مشخص است که که پس از ۵۷ مسیر اشتباهی طی شده است.

منابع زیرزمینی اگرچه همهٔ قابلیت‌های مورد نیاز برای رشد اقتصادی را بازنمایی نمی‌کنند، اما مزیت بسیار مهم و تعیین‌کننده‌ای برای کشورها به شمار می‌روند. یکی از عواملی که سبب شد آلمان نازی و امپراتوری ژاپن نتوانند بر نظم جهانی سیطره یابند، فقر آن‌ها از نظر منابع زیرزمینی بود.

روسیه ثروتمندترین کشور از لحاظ منابع زیرزمینی است. این ثروت کمک کرد تا اتحاد شوروی چهل و پنج سال برای سیطره یافتن بر جهان و نابودی نظم جهانی مسلط لیبرال دمکراسی پیکار کند.

اما وضعیت امروز روسیه نشان می‌دهد که اتحاد شوروی چه راه اشتباه و بی‌فرجامی را طی کرده‌است. امروز روسیه یعنی بزرگترین کشور جهان و ثروتمندترین کشور جهان از لحاظ منابع زیرزمینی، در رده‌بندی اقتصاد جهانی به جایگاه یازدهم نزول کرده‌است و برآورد‌ها نشان می‌دهند که این سقوط آزاد در سال‌های آینده ادامه خواهد داشت. خیلی روشن است که ایدئولوژی ستیزه‌جو و توهم‌بنیاد مارکسیستی، این کشور پهناور و ابرثروتمند را به معنای واقعی کلمه مصرف کرده‌است.

در میان ده کشوری که بیشترین منابع زیرزمینی را دارند تنها روسیه، ونزوئلا، ایران و عراق، جایگاهی در خور منابع عظیم خود ندارند و شش کشور دیگر موفق شده‌اند جایگاه جهانی مناسب خود را کسب کنند‌. چهار مورد از این کشورها در میان ده اقتصاد برتر جهان قرار دارند، استرالیا در رتبه سیزدهم است و عربستان، این پدیده سال‌های اخیر خاورمیانه و آسیا، جایگاه ایران دوران پهلوی یعنی رتبه هجدهم را از آن خود کرده‌است.

پیش از ۵۷ درمجموع بر ریل درستی قرار داشتیم و بعد از ۵۷ به بی‌راهه رفتیم. این خیلی واضح است. افسوس که عده‌ای هنوز می‌کوشند این واقعیت را نفهمند.

توس طهماسبی
(نویسنده و پژوهش‌گر)

جامعه‌شناسی
@IRANSOCIOLOGY باز کردن / نظر دهید

2024-01-21 17:54:58 توتالیتاریسم چگونه پیروز می شود
#علی_حاتم

نظام های توتالیتاریستی به رغم تشابه ساختاری به دلیل قرار گرفتن در مقاطع مختلف تاریخی و تمایزات فرهنگی مللی که تحت سلطه این نظام ها هستند، تفاوت هایی نیز  با یکدیگر دارند. اما طبیعتا هدف مشترک  همه اشکال نظام های توتالیتر تثبیت و تداوم سیستم به هر نحو‌ ممکن‌ است. در راستای تحقق بخشیدن به چنین هدفی موفقیت در سرکوب مخالفان، یکسان سازی همه آحاد مردم، شتشوی مغزی، ایجاد رعب و وحشت و...  به تنهایی کافی نیست.

پیروزی توتالیتاریسم آن گاه حاصل می شود که مخالفان نظام در روش و منش خویش شبیه نظامی می شوند که به مقابله با آن برخاسته اند. سرخوردگی ناشی از سال ها فشار ، سرکوب ، اختناق و دشوار بودن دستیابی به یک راه حل موثر و عملی و بسیاری از معضلات دیگر ، می تواند تبعات زیانباری برای گروه های مخالف داشته باشد. در چنین شرایطی است که نه فقط بسیاری از فعالین سیاسی ، بلکه خیل عظیمی از مردم ممکن است به شیوه هایی برای مبارزه روی بیاورند که با همان شیوه ها سرکوب شده اند : تهمت و افترا به هرکس که مانند آنها فکر نمی کند ، خشونت کلامی علیه سایر گروه های اپوزیسیون که می تواند به خشونت فیزیکی ختم شود، تعصب شدید و مطلق دانستن مرام و عقیده خود، نگاهی سیاه و سفید و ایدئولوژیک به واقعیت ، و خطرناک تر از همه توجیه هر نوع وسیله ای برای رسیدن به هدف که مهم ترین دستور العمل تمام نظام های ایدئولوژیک و توتالیتر به شمار می رود.

چنین وضعیتی به منزله پیروزی نهایی توتالیتاریسم است. نه از آن رو که رژیم موفق می شود در گیر و دار نبرد گروه های مخالف با یکدیگر و دمیدن بر آتش اختلافات بین آنها به حیات خود ادامه دهد ؛ جنبه  تراژیک قضیه اینجاست که حتی اگر نظام حاکم  فرو بریزد چه بسا عنان قدرت به دست مخالفینی افتد که حاملان شیوه های پیشین ارعاب و سرکوب در قالب ایدئولوژی تازه ای هستند. پبروزی توتالیتاریسم به مثابه یک ایده و روش در چنین لحظه ای رخ می دهد . لحظه ای که گویی با ابدیت پیوند خورده، چون توتالیتاریسم همچنان به مسیر خود ادامه خواهد داد.


جامعه‌شناسی
@IRANSOCIOLOGY باز کردن / نظر دهید

2024-01-14 19:56:38 انسان دشواری وظیفه است...

این دو خبرنگار جوان که امروز پس از ۱۷ ماه به قید وثیقه های ده ها میلیاردی آزاد شدند، تنها جرمشان این است که اسرار هویدا کردند. اولین پیش شرط مردمسالاری و حاکمیت مردم آزادی رسانه هاست. پیش شرط هرگونه مبارزه با فساد و بی عدالتی آزادی رسانه و باز بودن دست خبرنگار برای گزارش صادقانه روی دادهاست.... امید که روزی هیچ خبرنگاری به اتهام خبرنگاری در بند نباشد.


جامعه‌شناسی
@IRANSOCIOLOGY باز کردن / نظر دهید

2024-01-08 17:43:53 سزاواریِ لیبرالیسم
اشاراتی در باب کتاب "چرا روشنفکران لیبرالیسم را دوست ندارند؟"
#مرتضی_مردیها | دی‌ماه ۱۴۰۲ | شیراز، بوکلند

مشاهده فیلم در یوتیوب | آپارات
شنیدن در انکر | کست‌باکس | اسپاتیفای |گوگل پادکست

@Sedanet
@mardihamorteza باز کردن / نظر دهید

2024-01-06 16:12:43 کارکردِ ایدئولوژی توتالیتر آنچنان خلاق و منحصر به فرد است که حتی واژه «دروغ» نیز نارسا جلوه می‌کند؛ همانطور که جرج اورول می‌گوید؛ وظیفه کارکنان وزارت حقیقت اينست که علائم و اسناد گذشته را نابود می‌کنند.

چاپ‌های جدیدی از روزنامه ها و کتابهای قدیمی را منتشر می‌سازند؛ میدانند که روایات جدید و دستکاری شده بزودی جای خود را به روایتی از نو اصلاح شده خواهد سپرد. هدف ماموران وزارت حقیقت اینست که مردم را وادار به فراموشی همه چیز - از واقعیات گرفته تا واژگان، مردگان و حتی نام اماکن - کنند.

بدیهی است اگر آرمان توتالیتر تحقق پیدا کند، مردم فقط آن چیزهایی را که آموخته اند به خاطر خواهند آورد و در صورت نیاز، مضمون خاطراتشان را می‌توان یک شبه تغییر داد.
براستی باور خواهند کرد که آن چه که پریروز رخ داد و در خاطره شان ضبط شد، در واقع اتفاق نیفتاده و چیز دیگری بجای آن بوقوع پیوسته. آنها دیگر خاطراتشان در عمل از خارج برنامه ریزی و کنترل و دگرگون می‌شود و در واقع دیگر عملاً شخصیت ندارند و انسان نیستند.

این نوع استفاده از دروغ، علاوه بر جنبه سیاسی، از جنبه شناخت شناسی هم حائز اهمیت است و آن این که؛

اگر نشانه های رخدادی را از میان ببریم، و خاطره آنرا از ذهن انسان بزداییم، و اگر در نتيجه راهی برای تعیین حقیقت، در مفهوم متعارف آن باقی نگذاریم، آنگاه دیگر چیزی جز باورهای تحمیلی باقی نخواهد ماند و این باورها را هم طبعاً می‌توان به سهولت و یک شبه دگرگون کرد.

دیگر معیاری برای حقیقت وجود نخواهد داشت؛ و تنها معیار همان حرفهایی است که در هر لحظه معین(از طرف متولیان ایدئولوژی حاکم) به زبان می آید.

بدین سان دروغ عین حقیقت می‌شود، یا دستِ کم وجه تمایز متعارف میان دروغ و حقیقت از میان می رود. و این همان دستاورد عظیم توتالیتاریسم است که نمی‌توان به دروغگویی متهمش کرد، زیرا توانسته است نفس اندیشه ی حقیقت را از میان بردارد.

توتالیتاریسم و فضیلت دروغ، لشک کولاکوفسکی

جامعه‌شناسی
@IRANSOCIOLOGY باز کردن / نظر دهید