Anarchonomy

2024-04-07 22:09:26 چندسال پیش، زمانی که سایت‌های پورن خیلی ساده‌تر ازینی بودند که الان هستند، یه دوستی اومد گفت یه چیز مسخره دیدم امروز، سایت یکی از پورن‌استارها امکان چت آنلاین با دختره رو گذاشته!
پرسیدم کجاش مسخره‌ست؟ گفت آخه کی ممکنه انقدر ساده‌لوح باشه که فکر کنه خود دختره نشسته داره چت می‌کنه؟ گفتم اتفاقا برای خیلی‌ها مهم نیست اگه خودش نباشه. گفت چجوری میشه اصلا؟ گفتم منم نمی‌دونم، ولی تجربه خودم ثابت کرده میشه. اکانتی که از طریقش با من حرف زدن رو پاک می‌کنند، یه اکانت دیگه میسازن و دوباره از صفر حرف زدن بام رو شروع می‌کنند! چه منتال ژیمناستیکی پشت این کار است؟ هدف طرف اینه که تازگی هم‌صحبتی رو ریست کنه! تا همیشه در ابتدای آشنایی باقی بمونه.
گفت ولی اونا میدونند خودت داری جواب میدی. گفتم مسئله این نیست که کی اونطرفه. هدف اینه که تو یه محدوده قرار بگیره. محدوده «به تازگی حرف زدن با کسی که جواب‌های خوبی می‌دهد». اگه طرف مقابل این رو تأمین کنه کافیه.
بهرحال قانع نشد و گفت بعیده این ایده جواب بده.

دیروز اونلی‌فنز اعلام کرد کارمندانی که تا الان داشتند به جای دخترها با مشتری‌ها چت می‌کردند، با هوش مصنوعی جایگزین خواهند شد. باز کردن / نظر دهید

2024-04-07 20:44:02 افاضات روشنفکران یا خودنخبه‌پنداران یک قرن گذشته ایران، عمامه به سر بوده باشه یا کراواتی، رو می‌تونیم در سه گزاره زیر خلاصه کنیم (که همینکه میشه خلاصه‌ش کرد خودش یک موضوع وحشتناک دیگه‌ست):

۱- غرب خر است، اما خوش‌شانس بود
۲- ما هم‌قد غرب هستیم، اما بدشانسی آوردیم
۳- غرب باید بیاید بنشیند در مکتب ما و درس یاد بگیرد

هر سه علاوه بر اینکه مهملند، معکوس واقعیت بودند. غرب، اگه اروپا در نظر بگیریم، بدترین بدشانسی‌ها رو آورد. درست وقتی داشت جهش صنعتی می‌کرد، گرفتار سقوط پادشاهی‌ها و ظهور ناسیونالیسم افراطی، و سپس جنگ‌های داخلی و جنگ با همسایه‌ها شد. که به شدت خانمان برانداز بودند. همچنین در انرژی هم بدشانسی آورد، و درست در زمانی نفت کشف شد که داشتند بساط‌شون رو از مستعمره‌ها جمع می‌کرد، و ملی‌گرایی احساسی در اون کشورها هم اوج گرفته بود. اگه نفت دقیقا صدسال زودتر، و یا صدسال دیرتر کشف می‌شد، همه‌چیز یک شکل دیگه پیدا می‌کرد. اروپا حتی در دموگرافی هم بدشانسی آورد و الان در زمانی با توقف رشد جمعیت، و حتی کاهش جمعیت، مواجه شده که قدرت‌های نوظهور برتری جمعیتی دارند.
درست در مقابل ما خوش‌شانسی‌های زیادی داشتیم. حتی سقوط صفویان هم به اندازه سایزی که اون امپراتوری داشت، فاجعه‌بار نبود، و نادرشاه با وجود همه کثافت‌کاری‌هاش ثبات خوبی ایجاد کرد، و دوره قاجار غیر از سال‌های آخرش، دوران آرامی بود. و بعد ازون هم ثروت افسانه‌ای نفت اضافه شد. ایران اگه واقعا بضاعتی داشت، دویست سال فرصت، با مقدار زیادی سرمایه، در اختیارش بود که خودش رو احیاء کنه. و مسئله همین بود: خالی بودیم!
اینکه روشنفکرهای ما به بدبیاری‌های اروپا، که فقط یکیش ظهور نازیسم و تبعات سنگینش بود، نپرداختند، و به خوش‌شانسی‌های خودمون، که فقط یکیش آرامش نسبی در دنیای متلاطم بود، نپرداختند، برای این بود که اگه می‌پرداختند معلوم می‌شد اونی که علیرغم بدبیاری‌ها، گلیمش رو از آب می‌کشه بیرون، غنی بوده؛ و اونی که علیرغم همه فرصت‌ها، داره غرق میشه، فقیر بوده!

نخبه ایرانی در همه‌چیز شورش رو در می‌آورد. نه فقط در اینکه ناگهان به پیامبر اسلام فحش می‌بست، و سپس ناگهان علی‌بن‌ابیطالب رو سوسیالیست معرفی می‌کرد! بلکه در اینکه ابتدا فاصله غرب با ما رو نجومی برآورد می‌کرد، و سپس ناچیز! یک بار می‌گفتند اروپا هزارسال از ما جلوتر است، یک بار می‌گفتند تا پنج سال آینده از آلمان جلو می‌زنیم! (و بله حاکم وقت هم تحت تأثیر این نخبه‌ها بودند). در حالی که فقط پنجاه سال جلوتر بودن تعیین‌کننده خیلی از اتفاقاته. بعدها معلوم شد خیلی ازون به اصطلاح بدشانسی‌های غرب هم مربوط می‌شد به پنجاه شصت سال جلوتر از بقیه بودن. مثل همون ناسیونالیسم افراطی، که با پنجاه سال تأخیر در بقیه کشورها دیده شد. این پدیده تأخیر رو حتی تحصیلکردگان دانشگاهی و کسانی که با اعداد سر و کار دارند هم نمی‌فهمیدند. مثلا تا مدت‌ها تصور می‌شد سقوط نرخ باروری زنان یک مسئله اروپاییه! اما با پنجاه سال تأخیر در چین هم دیده شد! در واقع یک سری از مسائل که برای بشر جدیدند، برای این از اروپا نشأت می‌گیرند، که اون‌ها زودتر باش برخورد می‌کنند! و اگه بعدا به بقیه جوامع میرسه به خاطر تأخیره، نه اینکه غرب داشته صادرشون می‌کرده! نخبه‌های ما نمی‌فهمیدند که پنجاه سال فاصله خیلی کلیدی‌تر از هزارسال فاصله‌ست. هزارسال فاصله، اگه هم ممکن بود، منجر به منفک شدن دو طرف از همدیگه می‌شد، همونطور که الان از قبایل ایزوله آمازون منفک هستیم. و دقیقا همین پر کردن فاصله پنجاه شصت ساله‌ست که گاو نر میخواهد و مرد کهن، که ما نداشتیم، و نداریم. ما وقتی خالی هستیم، که عملکردمون در دویست سال گذشته ثابتش می‌کنه، نمی‌تونیم به غرب بگیم بیا از ما چیز یاد بگیر، یا متواضع باش. ما حداکثر بتونیم به غرب بگیم «لطفا از ارزش‌های خودت محافظت کن»، «لطفا به ماکس وبر و توماس جفرسون برگرد»، «لطفا الهیات مسیحیت رو جدی‌تر بگیر»، «لطفا از دانشگاه‌هایت بولشت‌زدایی کن».
اما حتی قبل ازینکه همین‌ها رو هم به غرب بگیم، باید مملکت خودمون رو از مهملات نخبه‌های یک قرن گذشته‌مون مطهر کنیم. باز کردن / نظر دهید

2024-04-07 18:54:52 ۱- دول غربی معلومه کجان. در حال فشار به اسراییل هستند
۲- بیشترین کمک امدادی رو داره آمریکا به غزه میده
۳- سی هزار کشته آمار یک سازمان تروریستیه که تجاوز به زن رو یک تاکتیک جنگی میدونه، نه یک سازمان مستقل
۴- چامسکی از جوانی دچار زوال عقل بود
۵- روس‌ها اسیرها رو اعدام می‌کنند، اسراییل اینکارو نمی‌کنه
۶- در اوکراین منطقه مسکونی از جنگی جداست، اما روس‌ها باز هم منطقه مسکونی رو می‌زنند
۷- اسراییل اگه اشتباه بزنه میگه اشتباه زدم. روسیه میگه پدافند اوکراین بود
۸- هیچ جای غزه به اندازه شرق اوکراین با خاک یکسان نشده
۹- تجاوز روسیه تهدید خاک اروپاست، جنگ غزه تهدید اروپا نیست
۱۰- نظام بهتر از نظام غربی رو غربی‌ها میسازند، نه یک مشت ننه مستعمل جهان سومی که دنبال تطهیر خلافکارهای کا‌گ‌ب هستند
۱۰ پلاس- به بلو جاب نمیگن آلترناتیو. یه سری ویروس‌ها فقط از طریق دهان منتقل میشه باز کردن / نظر دهید

2024-03-31 04:24:40 این شبیه یک نظریه توطئه‌ست، ولی توطئه‌ای در کار نیست: «چپ خیلی وقت‌ها به کمک سرمایه‌داری اومده». مثل فمنیسم، که چپ می‌خواست زن رو از نظر مالی مستقل کنه، که منجر شد به اینکه نیروی کار دو برابر بشه، و در نتیجه ارزان‌تر بشه. یا قانون هشت ساعت کار در روز، که چپ می‌خواست جلوی استثمار بدنی کارگر رو بگیره که نصف روز ازش بهره‌کشی نکنند، اما منجر به باز شدن جا برای کارگران دیگه شد و پدیده تولید سه شیفتی رو ممکن کرد.
و حالا چپ داره قانون چهار روز کار در هفته رو پیگیری می‌کنه، و باز هم به نفع سرمایه‌داری خواهد شد.
خیلی از صنایع، وابسته به زمانی که مصرف‌کنندگان در اختیار دارند، نیستند. مثلا مهم نیست کسی که یک پالتو رو میخره چند روز در سال ازش استفاده می‌کنه. اگه قرار باشه هر زمستون یک‌بار هم استفاده کنه، دلیل کافی برای خریدنش وجود داره. و همچنین خودروی شخصی، و همچنین ظروف غذا، و همچنین چادر مسافرتی. و یا وقتی خریداری شد بدون توقف استفاده میشه، حتی اگه مصرف‌کننده متوجهش نباشه، مثل یخچال، مثل لامپ، مثل فرش.
در این بخش اقتصاد، که بیشتر تولیدات فیزیکی هستند، عامل اشباع‌کننده معمولا فضاست. مثلا برای یک خونه حداکثر سه تا فرش میشه خرید، نه دوازده تا. یا هر خونه یک تلویزیون لازم داره، نه پنج‌تا. وقتی همه خونه‌ها یک‌بار تلویزیون خریدند، بازار اشباع میشه.
در بخش دیگه اقتصاد، که بیشتر خدمات هستند، زمان عامل اشباع‌کننده‌ست. مثلا یک مرد هرماه یک‌بار لازم میشه که موهای سرش رو کوتاه کنه، نه بیشتر. یا روغن ماشین در در هر ایکس کیلومتر باید عوض بشه، نه زودتر.
تا آخر دهه دوم این قرن، و مخصوصا در دوره کرونا، خدماتی که بر پایه اینترنت بودند خوب پیش می‌رفتند، تا جایی که تقریبا یک حباب ایجاد شد. یعنی بسیاری از شرکت‌ها فکر کردند که بازار حالا حالاها جا داره. اما نداشت. چون هر فرد در طول روز نمی‌تونه از یه حدی بیشتر بیدار بمونه، و در زمان بیداری نمیتونه بعضی کارها رو از یه حدی بیشتر انجام بده. نمیتونه از ایکس ساعت بیشتر بازی آنلاین انجام بده، یا به موسیقی گوش بده، یا فیلم نگاه کنه. از تایمی که هرکس برای همه این‌ها داره، مقدار زیادیش توسط اسمارتفون‌ها بلعیده شده. مثلا اگه هرکس چهار ساعت فرصت داشت برای مصرف محتوا، بیشترش رو صرف تلویزیون می‌کرد، اما الان سه ساعت ازون چهار ساعت رو صرف گوشیش می‌کنه. پس کسانی که داشتند در حوزه تلویزیون کار می‌کردند، بخش زیادی از تایم مشتری رو باختند. اما با بزرگ‌تر شدن و مهم‌شدن شبکه‌های اجتماعی، در خود اسمارتفون هم اشباع رخ داد. کسی که سه ساعت صرف گوشیش می‌کرد، حالا دو ساعت از اون سه ساعت رو در شبکه اجتماعی می‌چرخید، نه در یک گیم و نه در یوتیوب. که پس یعنی صدها سرویس دیگه باید روی اون یک ساعت باقی مونده با هم رقابت کنند، و گلوی همدیگه رو پاره کنند.
چه اتفاقی میفته اگه یک روز کاملا تعطیل به هفته اضافه کنیم؟ به همه اون صدها سرویس دیگه، اکسیژن تازه تزریق میشه، تا نه تنها بتونند بقای خودشون رو تضمین کنند، بلکه صورت‌های مالی‌شون دوباره خبر از رشد بده. باز کردن / نظر دهید

2024-03-31 00:12:56 چرا روسیه قبل از سپاه شاهد رو نساخت؟
چون فکر نمی‌کردند نتونند پدافند اوکراین رو به طور کامل از بین ببرند. بعدا فهمیدن چیزی لازم دارند که ارزان باشه، و بتونه پدافند رو سرگرم کنه.

چرا وقتی کپیش رو در داخل روسیه ساختند هیچ بهبودی در طراحی ندادند و فقط رنگش رو مشکی کردند؟
چون آدمش رو ندارند. اگه آدمش رو داشتند لازم نبود شاهد رو کپی کنند. یک طرح دیگه رو دنبال می‌کردند.

چجوری آدم موشک کروز ساختن دارند، ولی آدم پهپاد ساختن ندارند؟
چون صنعت نظامی‌شون برای جنگ رشد نکرده بود. برای ادامه دادن پروژه‌های قدیمی رشد کرده بود. و کروز برنامه‌ای قدیمی داشت.

چرا وقتی پول زیاد هست، آدم‌هایی که ندارن رو جذب نمی‌کنند؟
چون آدم صنعتگر از داخل صنعت درمیاد، نه از اتاق خوابش. وقتی بیس صنعتی وجود نداره، آدم صنعتگر هم پرورش پیدا نمی کنه.

چرا وقتی پول زیاد هست، بیس صنعتی رو ایجاد نمی‌کنند؟
چون با پول ایجاد نمیشه، با تغییر طرز فکر ایجاد میشه. کسانی که روحیه کارآفرینی ندارند و دنبال بالا کشیدن ملک و املاک کارخونه‌ها هستن نمی‌تونند بیس صنعتی ایجاد کنند، و همون میراثی که هست هم از بین می‌برند.

چی کارآفرینی رو به حاشیه میبره و زمین‌دزدی رو به متن میاره؟
مسخره کردن آزادی. وقتی وانمود کنی آزادی سوژه‌ای برای سوسول بازی‌هاست، فرصت ایجاد ساختار حقوقی محکمی که بیزینس‌دوست باشه پیدا نخواهی کرد.

چیزها اینطور بهم ربط پیدا می‌کنند. باز کردن / نظر دهید

2024-03-30 04:31:06 برای فهمیدن اینکه مردم از چه تنوعی از آدم‌های مختلف تشکیل شدن، و بعد بفهمی که نمیشه مثل خمیر بشون شکل داد یا به هر سمت و سویی که باب میلت بود کشوند، نباید نظرسنجی کرد. باید نگاهی به بازار انداخت تا دید چه مارکت‌هایی برای چه چیزهایی وجود داره. مثلا اینکه برای چنین تتویی مارکتی وجود داره، باید نسبت به کلیت جامعه متواضعت کنه و رویاهای فرعونی رو از سرت بیرون کنی. باز کردن / نظر دهید

2024-03-29 20:19:44 اگه تاریخچه حکمرانی رو از تاریخ چین حذف کنی، هیچ‌چیز از تاریخش باقی نمیمونه، و اگه اقتدارگرایی رو از تاریخچه حکمرانی چینی حذف کنی، هیچ‌چیز ازون تاریخچه باقی نمیمونه. اما به صورت طنزآمیزی این اقتدارگرایی مزمن، به ضعف مزمن منجر شده. اقتدارگرایی همیشه از ضعف میاد، چون یه سری از مولفه‌های قدرت غایب بوده، که مجبور شدن خلائش رو با اقتدارگرایی پر کنند (این حتی در جنبه‌های نمادین هم صادقه: ارتش‌هایی که بیشترین ضعف رو در جبهه دارند، بیشترین اصرار رو برای اجرای مراسم رژه دارند). اگه کل برنامه یک ملت خلاصه به اقتدارگرایی بشه، کل ساختارش هم دچار ضعف مزمن میشه. و چین دچار این ضعف مزمنه. و با ضعف نمیشه مردم رو جذب کرد. نمیتونی به مردم آمریکا که به مطلقا همه‌چیز دسترسی دارند، بگی ما که نصف اینترنت رو مسدود کرده‌ایم، خیلی خوبیم!
که دو دلیل داره. یکیش تقریبا آمریکاییه، و یکیش جنرال‌تره. دلیل آمریکاییش اینه که «آزادی پل‌های پشت سر رو خراب می‌کنه». مردمی که طعمش رو بچشند، دیگه به قبلش برنمی‌گردند. به مردمی که آزادی رو چشیدن نمی‌تونی بگی ما که آزادی رو خفه کردیم، خیلی خوبیم! دلیل جنرالش هم اینه که آدم‌ها به صورت دیفالت اول به قدرت واکنش نشون میدن، بعد به آزادی و بقیه مسائل. و وقتی با کنترل و بگیر و ببند و فیلتر و سانسور داری اموراتت رو میگذرونی، یعنی ضعیفی و خودت هم میترسی از ضعف‌هایی که داری. و مردم به صورت عمومی از طرف ضعیف خوششون نمیاد. حالا هی بیا بگو خیابونامون تمیزه، برج‌هامون بلنده، همه‌جا داره ربات میچرخه، شب‌ها لامپ‌هامون زیاده، تونل‌هامون درازن، پل‌های کابلی‌مون درازن. باز کردن / نظر دهید

2024-03-29 05:50:28 یه کانال زده تو تلگرام ده دلار میگیره عکس هرکی رو بش بدی با هوش مصنوعی محتوای پورن با همون چهره تحویلت میده. از یه بچه رندوم که عکسش تو پروفایل مامانش هست گرفته تا زن همسایه. این دیگه دیپ‌فیک نیست، همسرش هم نمیتونه تشخیص بده فیکه. چون بیس محتوا، روی عکس‌ها و فیلم‌های از قبل موجود، که اغلب تجاری‌اند، نیست. محتوا از صفر خلق شده.
چندسال پیش که می‌گفتم عکس بچه‌تون رو نذارید جایی، می‌اومدن بم پیام میدادن که مگه چی میخواد بشه؟ این دقیقا سوال‌شون بود. ممبرهای قدیمی کانال یادشونه. خب، قرار بود این بشه.
اینکه این یارو رو، که ممکنه کاشف بعمل بیاد یه بچه هجده ساله‌ست، بعدا بگیرن یا نگیرن، اهمیتی نداره. مهم اینه که ابزار افتاده اون بیرون، و نفر بعدی استفاده خواهد کرد.
مردم فکر می‌کنند چون بدبینند عقل‌شون به خیلی چیزها میرسه، اما تو پیش‌بینی روندها افتضاحند. بدبینی کافی نیست، باید بدونی چیزها چطور کار می‌کنند. باز کردن / نظر دهید

2024-03-28 20:07:06 یکی از نکات داستان نوح که بش توجه نمیشه، چون اساسا کسی علاقه‌ای نداره که بعد بخواد توجه هم بشه، اینه که هیچ‌کس ازون مجموعه کفار، که به نوح و ایده اومدن طوفان می‌خندیدند، که معلوم نیست چندنفر بودند، فیلم هم بازی نکرد! که یعنی در باطن فکر کرده باشه نوح یک آدم خل‌وضعیه که سال‌هاست خودش را درگیر یک پروژه نجاری کرده، اما با خودش بگه برم الکی خودم رو از دوستانش جا بزنم و صمیمی بشیم، که هم در بین‌شون باشم و هم نباشم، که اگه احیانا این اتفاقی که میگه افتاد، دستم به یه جا بند باشه!
چرا این اتفاق نمیفته؟ برای اینکه باید حق عضویت پرداخت کنه. جزء هر جمعی باشی، یک هزینه اشتراک نامرئی وجود داره که داری به طور مداوم پرداختش می‌کنی. اگه بخوای به دو تا جمع پرداخت کنی، معلوم میشه که سهم کاملت رو پرداخت نمی‌کنی. و اگه کامل پرداخت نکرده باشی، رانده میشی. کلا زندگی در اجتماع نیاز به باج دادن‌های تمام‌نشدنی داره. یه چیزهایی میدی، تا یه سری از آزارها بت نرسه. از فداکاری گرفته تا لبخند زدن. خوش اخلاقی، گشاده‌رویی، مسئولیت‌پذیری، همنوع‌دوستی، هیچوقت دیفالت نیستند. دیفالت جامعه آزاررسانیه (متأسفانه این رو در مدرسه‌ها به بچه‌ها نمیگن). اگه باجی بدی که آزار متوقف بشه، از حالت دیفالت خارج شده و در یک وضعیت مطلوب ولی شکننده قرار می‌گیری. اگه بخوای به دو جمع متقابل باج بدی، از هردو طرف رانده میشی، و این ریسکت رو دو برابر می‌کنه. در واقع عده‌ای متوجه ریسک طوفان بودند، اما ریسک از دو طرف رانده شدن رو بیشتر از ریسک شرط بستن روی یکی از طرفین می‌دیدند. این محاسبه چیزیه که بارها و بارها در تاریخ حیات بشر تکرار شده و تکرار خواهد شد. و هر دفعه خسارت جبران‌ناپذیر به بازنده میزنه. برای همینه که از دور، به نظر میرسه که چرخه‌های جبری وجود داره، و مثلا با اینکه نمونه‌های زیادی از سقوط قطار به دره وجود داره، باز هم تکرار میشه و واکنش‌ها و رفتارها همونه. خود ایده «حافظه جمعی ماهی قرمز» هم به همین مربوط میشه، که در واقعیت ربطی به حافظه نداره، بلکه به تکرار محاسبات ربط داره. اینکه نازی‌ها تا روز آخر که گلوله تو پیشونی‌شون قرار گرفت حاضر نشدند در مسیرشون تجدیدنظر کنند، به این دلیل نبود که تاریخ نخونده بودن یا حافظه‌شون ضعیف بود. به این دلیل بود که محاسبه‌شون می‌گفت باید تا آخر به یک جمع باج داد (یه سری ژیمناستیک روانی هم پیرامونش شکل می‌گیره البته: «اگه آلمان نتونه دنیا رو فتح کنه، لیاقت باقی موندن رو نقشه رو نداره»).
اگه دیده میشه آدم مذهبی انقدر واضح در حال زدن ریشه مذهبشه، به این دلیله که از جمعی که عضوشه نمیتونه بیاد بیرون. تمام دیتاهایی که از بیرون میاد، بلاموضوعند. حتی اگه دیتا این باشه که خود پیغمبر زنده بشه و بگه هیچ کدوم این‌ کارها به حرف‌های من ربطی ندارند. بنابراین من، به عنوان کسی که از آزار هراسی نداره، حتی اگه بخوام هم نمی‌تونم کاری غیر از تماشا کردن انجام بدم. چون اون قدرتی که من دارم، اون قدرتی نیست که بتونه اون رو از جمعی که توش عضوه بیرون بکشه. اون قدرت بیرون کشنده، یک قدرت دیگه در یک چارچوب کاملا فیزیکیه. مثل قدرت یک سیاستمدار، یا یک کودتاچی، یا یک سری دزد. چون این‌ها با برنامه یا بی‌برنامه، میتونند شبکه‌های عنکبوتی که قبلا در جامعه تنیده شده رو با کارهاشون پاره کنند، و جمع‌های قبلی رو از هم بپاشونند. و لذا اون‌ها در تاریخ بولد میشن، و من مثل دود محو خواهم شد. باز کردن / نظر دهید

2024-03-27 21:07:49 برای لغو تحریم ابرآروان شاش دارند، اما پیش پیش به پاکستان هشدار میدن که طرف گاز ایران هم نره.
جفت‌شون باید تا گردن تحریم باشند، اما همین‌ها نشون میده شاخ‌شون به نفع ما تیز نیست. انگار احساس وظیفه می‌کنند که روسیه رو نجات بدن، نه ما رو. ازون طرف جلوی اوکراین رو می‌گیرند که اهدافش رو در خاک روسیه انتخاب نکنه، و ازینطرف مراقبت می‌کنند یک وقت عرضه گاز به بازار بیشتر نشه. اونجایی هم که اجازه افزایش عرضه انرژی رو میدن، مثل مورد عراق، اجازه‌ش اینجوریه که با مازوت معامله بشه، و سرطانش رو ما بگیریم.
نظراتی که قبلا نوشتم نیاز به ویرایش نداره: ۱- سگ روسیه رو به ما ترجیح میدن ۲- ایرانی که به یک
Failed state
تبدیل شده باشه براشون آپشن برتره. باز کردن / نظر دهید