Get Mystery Box with random crypto!

کردستان نامه

لوگوی کانال تلگرام kurdistanname — کردستان نامه ک
لوگوی کانال تلگرام kurdistanname — کردستان نامه
آدرس کانال: @kurdistanname
دسته بندی ها: ادبیات
زبان: فارسی
مشترکین: 4.05K
توضیحات از کانال

کردستان نامه کانالی است با مدیریت اسماعیل شمس، دکترای تاریخ ، هدف کانال، تولید دانش آکادمیک و تخصصی در حوزه مطالعات کردی و به ویژه تاریخ کردستان و کرد است.
ارتباط با ادمین:
@Esmail_shams
esmailshams54@gmail.com

Ratings & Reviews

4.00

3 reviews

Reviews can be left only by registered users. All reviews are moderated by admins.

5 stars

0

4 stars

3

3 stars

0

2 stars

0

1 stars

0


آخرین پیام ها 5

2021-12-25 13:06:03 بۆ کۆچی ناوادەی مامۆستا سەلام ناوخۆش/ بە بهانه درگذشت زودهنگام استاد سلام ناوخوش

اسماعیل شمس

دوست نازنین و نویسنده پرکار و چند بعدی کرد و کردستان ، استاد سلام ناوخوش در سن ۵۵ سالگی درگذشت و یاران و همکاران و شاگردانش را داغدار کرد. درباره او و به ویژه دغدغه های تمام نشدنی اش، گستره دانش و آگاهی اش و البته تواضع و فروتنی اش چیزی نمی نویسم. آثار او که در ادامه به نقل از صفحه شخصی اش آمده اند به خوبی نشان می دهند که تاریخ و فرهنگ کرد چه کسی را از دست داده است. زهی اسفا که بیشتر ما، آدمها را تا وقتی که زنده هستند نه می شناسیم و نه ارج می نهیم؛ سهل است که نادیده می گیریم و رنج می دهیم. شاید اغراق نباشد؛ اگر بگوییم که بیشتر ما ملتی زنده کش و مرده پرست هستیم.

ژیان نامه:

ساڵی 1966 له‌ گوندى "زێبارۆك"ى سه‌ر به‌ قه‌زاى شه‌قڵاوه‌ سه‌ر به‌ پارێزگاى هه‌ولێر له‌دایكبووه.
ساڵى 1969 ڕویان كردوه‌ته‌ شارى هه‌ولێر، قۆناغى سه‌ره‌تایی له‌ قوتابخانه‌ى زاگرۆس و مه‌وله‌وى ته‌واوكردووه‌، قۆناغى ناوه‌ندى له‌ قوتابخانه‌ى قوته‌یبیه‌ و ئاماده‌یی له‌ هه‌ڵمه‌تى كوڕان خوێندووه‌.
ساڵى 1985 له‌ به‌شى ئینگلیزى كۆلێژى ئادابى زانكۆى سه‌ڵاحه‌دین وه‌رده‌گیرێت و ساڵى 1990 ته‌واویده‌كات و به‌ مامۆستا دامه‌زراوه‌ له‌ وه‌زاره‌تى په‌روه‌رده‌.
سالێ 1993 بۆ خوێندنى ماجستێر وه‌رگیراوه‌ له‌ زانكۆى سه‌ڵاحه‌دین له‌ زمانى ئینگلیزیدا و ساڵى 1996 موناقه‌شه‌ى به‌حسه‌كه‌ى كراوه‌. له‌ مانگى شه‌شى ساڵى 1996 چووه‌ته‌ زانكۆى دهۆك و له‌قه‌بى زانستى مامۆستاى یاریده‌ده‌رى وه‌رگرتووه‌ و به‌ مامۆستاى ئینگلیزى دامه‌زراوه‌ و له‌ كۆلێژى ئاداب زمانى ئینگلیزى و له‌ كۆلێژى شه‌ریعه‌ سیره‌ى به‌ زمانى ئینگلیزى وتووه‌ته‌وه‌.
ساڵى 1999 له‌قه‌بى زانستى مامۆستاى وه‌رگرتووه‌ و له‌و زانكۆیه‌ و له‌وێ به‌رده‌وام بووه‌ تا ساڵى 2003 چووه‌ته‌ زانكۆى سه‌ڵاحه‌دین و له‌ ساڵى 2006 له‌قه‌بى پڕۆفیسۆرى یاریده‌ده‌رى پێدراوه‌ و له‌و كاته‌وه‌ تا ئێستا مامۆستایه‌ له‌ به‌شى ئینگلیزى په‌روه‌رده‌ى بنه‌ڕه‌تى زانكۆى سه‌ڵاحه‌دین.
له‌ زانكۆكانى كوردستان وانه‌ى وتووه‌ته‌وه‌ و سه‌رپه‌رشتى و تاوتوێى چه‌ندین نامه‌ى ماجستێرى كردووه‌.
سه‌رۆكى ڕێكخراوى (زمانناسى كوردی)یه‌ و خاوه‌ن ئیمتیازی یه‌كه‌م گۆڤاری تایبه‌ته‌ به‌ زمانى كوردى (زمانناسی) كه‌ 17 ژماره‌ی لێ ده‌رچووه‌. هه‌روه‌ها سه‌رۆكی ڕێكخراوی (زمانناسی بۆ په‌ره‌پێدانی زمانى كوردی)یه‌.

كتێبه‌كانى:

أ‌-فه‌رهه‌نگ:
1.فه‌رهه‌نگى ئۆكسفۆرد، كوردى-ئینگلیزى .
2.فه‌رهه‌نگى ئۆكسفۆردى نوێ، سۆرانى ژ بادینى- ئینگلیزى.
3.فه‌رهه‌نگى سیدرا، كوردى-عه‌ره‌بى- ئینگلیزى.
4.فه‌رهه‌نگى هیوا، ئینگلیزى- كوردى.
5.فه‌رهه‌نگى هه‌راشان. به‌ هاوبه‌شى له‌گه‌ڵ: د. كوردستان موكریانى.
6.فه‌رهه‌نگى زاراوه‌ى ئه‌ده‌بى. به‌ هاوبه‌شى له‌گه‌ڵ: د. مارف خه‌زنه‌دار.
7.فه‌رهه‌نگی زمانه‌وانی ناوخۆش.
8.فه‌رهه‌نگی یاسایی ئۆكسفۆرد.
9.فه‌رهه‌نگی كارگێڕی. ( به‌ هاوبه‌شى له‌گه‌ڵ: د. شه‌فیق و جه‌مال عه‌بدول.
10.فه‌رهه‌نگى هه‌زه‌. به‌ هاوبه‌شى له‌گه‌ڵ: د. كوردستان موكریانى.

ب‌-زمانناسى:
1.زمانناسى و هه‌ندێ بابه‌تى زمانناسى كوردى.
2.پوخته‌یه‌ك ده‌رباره‌ى زمانناسى-مێژوویى، بونیاتگه‌رى،چۆمسكى-.
3.زمانى ئایینى كورد .
4.واتاسازى. (به‌ هاوبه‌شى له‌گه‌ڵ: د.نه‌ریمان خۆشناو) .
5.ستانده‌ربوونى زمانى كوردى له‌ نێوان زمانى سیاسه‌تی و سیاسه‌تى زمان.
6.مێژووێكى بۆ مێژووى زمانى كوردى.
7.به‌ریه‌ككه‌وتنى زمان.
8.سارا، بۆ فێربوونى زمانى ئینگلیزى.
9.زمانه‌وانى. ( به‌ هاوبه‌شى له‌گه‌ڵ: د.نه‌ریمان خۆشناو)
10.كۆبه‌رهه‌می زمانه‌وانی .
11.زمانی قورئان له‌ نێوان زمانى ده‌قى ئیلاهى و زمانى نه‌ته‌وه‌دا.
12.زمانه‌وانی له‌ پانینیه‌وه‌ بۆ چۆمسكی. ( به‌ هه‌ردوو زمانى ئینگلیزى و كوردی)
13.دیداره‌ زمانه‌وانییه‌كانم.

ت‌-وه‌رگێڕانه‌كانى بۆ سه‌ر زمانى كوردى:
1.قورئان و زانستى نوێ. له‌ ئینگلیزییه‌وه‌، نووسینى: د.مۆریس بوكاى.
2.كورد و كوردستان له‌نێوان به‌رداشى داگیركاراندا. له‌ ئینگلیزییه‌وه‌، نووسینى: دێرك كینان.
3.كرۆنۆلۆژیاى مه‌سه‌له‌ى ویلایه‌تى موسڵ 1918-19926. له‌ ئینگلیزییه‌وه‌، نووسینى: پڕۆفیسۆر د.میم كه‌مال ئۆقه‌ .
4.نۆ چیرۆك له‌باره‌ى خه‌ڵكه‌وه‌. له‌ ئینگلیزییه‌وه‌.
5.ده‌قه‌كانی كۆنگره‌ى سیڤه‌ر و خوێندنه‌وه‌یه‌كى تر. له‌ ئینگلیزییه‌وه‌.
6.یاسا بنه‌ڕه‌تییه‌كانى ڕسته‌ى كوردى. له‌ ئینگلیزییه‌وه‌، نووسینى: پڕۆفیسۆر وریا عومه‌ر ئه‌مین.
7.ئایا عائیشه‌ بووكێكی 6 ساڵی بوو؟ له‌ ئینگلیزییه‌وه‌.
8.نه‌خشه‌ڕێگا. له‌ كوردیه‌وه‌ بۆ ئینگلیزی، نووسینى: نیعمه‌ت عه‌بدوڵڵا.
9.كورد له‌ ژێر سایه‌ى دوو حوكمرانیی زه‌رده‌شتییه‌تدا. له‌ ئینگلیزییه‌وه‌ .

@kurdistanname
1.3K viewsedited  10:06
باز کردن / نظر دهید
2021-12-24 13:46:30
روژ کرد: روزی که همه با هم بودند.

اسماعیل شمس

روژ کرد نخستین نشریه کردی زبانی بود که شماره اول آن در رجب ۱۳۳۱ قمری مصادف با خرداد ۱۲۹۲/ژوئن ۱۹۱۳ در استانبول منتشر شد. این نشریه ارگان جمعیت هیوای کردی بود که گروهی از ملی گرایان کرد در آن جمع شده بودند.مدیر این ماهنامه عبدالکریم کرکوکلی زاده از ساکنان کرکوک بود و در آن نویسندگانی مانند محمد صالح بدرخان، عبدالعزیز بابان، خلیل خیالی و بسیاری دیگر مقالاتی وزین می نوشتند. لاهوتی خان کرمانشاهی هم با روژ کرد همکاری داشت و اشعار کردی او در این نشریه منتشر شده اند.

روژ کرد در دوره عثمانی و زمانی بود که دولتهای ترکیه، سوریه و عراق متولد نشده بودند و در نقشه جهان جایی نداشتند؛ هنوز خبری از ایدئولوژی های راست و چپ در کردستان نبود و نویسندگان کرد گرفتار دوگانه های ملی گرا و مذهبی؛ ناسیونالیست و کمونیست و مانند آن نبودند و تصویر روی جلد نخستین شماره نشریه ای ملی گرا، متعلق به صلاح الدین ایوبی بود.روژ کرد متعلق به دوره ای است که نویسندگان کرد دنبال یافتن نقاط اشتراک زبانی و فرهنگی بودند و مثل امروز با ذره بین دنبال کشف تفاوت‌ها و برجسته کردن آنها نبودند.
@kurdistanname
1.8K viewsedited  10:46
باز کردن / نظر دهید
2021-12-14 22:23:24
تاریخ سازی و دروغ پردازی

اسماعیل شمس

جعل و تحریف تاریخ کرد و کردستان و مصادره به مطلوب آن ابعاد تازه و عجیبی به خود گرفته است که از هر نظر با شیوه های گذشته تفاوت دارد. این بار مترجم برخی مطالب الکامل فی التاریخ ابن اثیر که در یکی از کتابهای تاریخی و دانشگاهی ترکیه چاپ شده است، مرزهای جعل و تحریف تاریخ کرد را جابجا کرده و کتابی را پیش روی خواننده ترک زبان گذاشته که به راستی مایه شگفتی و صد البته شرمندگی است.
این مترجم یا مترجمان هرجا به انجام کاری برجسته توسط کردان برخورد کرده و یا مطلبی درباره هویت تاریخی آنها دیده اند به جای واژه کرد، ترک را قرار داده اند و با این کار نه تنها کرد را از صحنه تاریخ حذف کرده اند، بلکه افتخارات تاریخی اش را هم به نام ترک سند زده اند. به راستی این کار هیچ معنایی جز دزدی در روز روشن ندارد و این پیام ضمنی را هم می رساند که دیگر دوران ترجمه واژه کرد به کوهی و بربر و شبان و ... گذشته است و باید اصل کلمه را حذف کرد.
بیچاره تاریخ که چگونه بازیچه دست نژاد پرستان شده است.

@kurdistanname
1.4K viewsedited  19:23
باز کردن / نظر دهید
2021-12-08 18:01:01 ‍ سیاستهای زبانی پهلوی اول در کردستان(بخش دوم)

توضیح کردستان نامه:
پس از انتشار یادداشت نخست دکتر حسین رسولی درباره سیاستهای زبانی پهلوی اول در کردستان که متکی بر اسناد آرشیو ملی بود، شماری از خوانندگان درخواست کردند که اصل اسناد این یادداشت منتشر شود‌. از آنجا که یکی از این اسناد ناخوانا و ناقص بود، در پاسخ به خواسته مخاطبان اصل سند به همراه متن تایپ شده ارائە می شود.کردستان نامه از جناب آقای دکتر رسولی که زحمت این کار را کشیدند نهایت تشکر و سپاس را دارد.


«گزارشی از اوضاع جغرافیایی ساوجبلاغ مکری و تقاضای تأسیس مدرسه و ترویج زبان فارسی در منطقه مزبور و سایر نقاط آذربایجان»
۱۳۱۳/۴/۲۱

محرمانه ؛ ریاست محترمه دفتر مخصوص شاهنشاهی

در موقع سرکشی به دبستانهای ساوجبلاغ مکری اهمیت سیاسی و جغرافیایی این محل بسیار جالب توجه گردید زیرا این محل از یک طرف نزدیک به دو سرحد همسایه ترکیه و عراق است و از طرف دیگر بعد از افتتاح راه مستقیم آذربایجان_ زنجان _تهران که در دست اقدام است یکی از مراکز مهم تجارتی خواهد گردید. دیگر آنکه سکنه آن همه کرد زبان هستند که هم از حیث زبان و هم از حیث مذهب و عادات و آداب با سایر سکنه ایرانی نژاد فرق دارند. سزاوار است که اقدامات جدی در این ناحیه به عمل آید تا سکنه اش به هر قیمت به ایرانیت خالص استحاله شوند و در آتیه هیچگونه خطری سیاسی و اقتصادی برای مملکت فراهم نگردد. برای انجام این مقصود آنچه که تکلیف وزارت معارف است آن است که بر تعداد دبستان های آن افزوده و در آتیه بسیار نزدیک یک دبیرستان نیز در آنجا افتتاح نماید به شرط آنکه آموزگاران هم از آغاز همه فارسی‌زبان باشند. این بنده دستور دادم که معلمین کرد زبان را تغییر دهند و بر تکمیل مدارس ابتدایی آن نیز از هذه السنه[امسال]اقدام شود. انشالله به زودی دبیرستان نیز تاسیس گردد.

  ولی آنچه که تکلیف سایر وزارتخانه‌ها است آن است که هم در این ناحیه و هم در سایر نواحی آذربایجان مأمورین ترک زبان و کرد زبان نفرستند، زیرا مأمورین مذکور قهرا با اهل محل به زبان ولایتی سخن گفته و زبان فارسی که باید به حکم احتیاج بین عامه مردم انتشار یابد چنانکه باید توسعه نخواهد یافت.

  در پایان این راپورت پیشنهادی به نظر قاصر رسید که اگر رأی جهان آرای ملوکانه به صواب اقتضا نماید اسم‌ترکی این قصبه سرحدی[ساوجبلاغ] که عنقریب شهری خواهد شد، به نام فارسی خالص تبدیل یابد و برای نام آن سه لغت به نظر رسید که ذیلاً به عرض می رسد.
اولاً آباد؛ شهر چون شهر قدیم آن که بعد از تاراج مغول خراب شده است هنوز به ویران شهر معروف است اگر به فال نیک نام آن را آباد شهر گذارند کلمه زیبایی است. انشالله  از ظل عنایت ملوکانه شهری آباد خواهد گردید.
ثانیاً سرداب چون لغت ترکی ساوجبلاغ که نام یکی از بلوکات جنوب غربی طهران نیز هست معنای «چشمه سرد» است می توان لغت مذکور را ترجمه نمود و سرداب را اختیار کرد که کلمه مطبوع و زیبایی است و سابقاً نیز اسامی بسیاری از بلاد ایران به کلمه آب خاتمه می یافت، مانند. _ [ناخوانا]_ زهاب_ سراب_ زراب_ شورآب و غیره
ثالثاً مهاباد به یادگار نام افسانه یکی از سلسله های پادشاهان قدیم که مهابادیان نام داشته و ظاهراً همان سلاطین نیز باشند که در غرب ایران حکومت می نموده اند این شهر را ممکن است به این نام خواند. این کلمه زیبایی است و چون بسیاری از شهرهای ایران هم از دیرباز به کلمه آباد خاتمه یافته است این اسم به گوش ها و زبان ها گران نخواهد آمد. متمنی است هر دو قسمت این راپورت را به عرض خاک پای همایونی ارواحنا فدا برسانید تا رأی جهانمطاع مبارک چه اقتضا فرماید.
[نظر سوم اجابت شد و ساوجبلاغ به مهاباد تبدیل گردید]

منبع: سازمان اسناد ملی، اسناد شماره ۲۹۷/۲۴۴۶۸ برگهای ۶ و ۷

https://t.me/kurdistanname
2.2K views15:01
باز کردن / نظر دهید
2021-12-07 05:39:51 ‍ سیاستهای زبانی پهلوی اوّل در کردستان و پیامدهای آن

حسین رسولی، دکترای تاریخ

حکومت کردستان در نامه محرمانه ای به وزارت جلیله داخله به تاریخ ۱۳۱۰/۱۲/۷ با اشاره به اینکه در کردستان فقط در مدارس و ادارت دولتی زبان فارسی صحبت می شود، می نویسد: «برای اینکه در آتیه تمام اهالی مجبور به تکلّم به زبان فارسی بشوند ایجاد مدارس متعدده در بلوکات و شهر و فرستادن معلّم از مرکز ضروری است که درنتیجه تربیت اساسی، بعداً به هیچوجه آشنا به زبان کردی خود نباشند» این سند به خوبی نشان می دهد هدف اصلی دولت پهلوی از تأسیس مدارس متعدد در مناطق کردنشین نه تنها ترویج زبان فارسی بلکه تضعیف زبان کردی بوده است، همچنین در نامه مستقیم و محرمانه اداره معارف و اوقاف کردستان به وزارت معارف در تاریخ ۲۵ /۱۰/ ۱۳۱۲ با اشاره به اینکه اهالی کردستان دارای زبان مخصوصی هستند و کمتر کسی مخصوصاً در«قراء و قصبات» به خوبی فارسی می فهمد، از وزارت معارف می خواهد «به هیچوجه معلّم و مستخدم کرد در مدارس کردستان استخدام نگردند و کسانی که مشغول می باشند به نقاط دیگر خارج از کردستان منتقل گردند» همچنین خواستار افزایش حقوق معلّمان غیربومی شاغل در کردستان می شود «تا بتوان معلّمین نسبتاً لایق مسن را از یزد و اصفهان و فارس و تهران به کردستان منتقل نمود» و در پایان اظهار امیدواری می کند «در صورتی که موارد فوق مطمح نظر قرار گیرد، رجاء واثق است که معارف در ظرف مدت ده سال می تواند روح وطن پرستی (ایران پرستی) را در ساکنین کردستان تقویت و نیز زبان عمومی را تبدیل به فارسی نمود». یکی از مأموران حکومتی که در ۱۳۱۳ش برای بررسی اوضاع سیاسی و فرهنگی به ساوجبلاغ مکری فرستاده شده در نامه محرمانه خود به رئیس دفتر مخصوص شاهنشاهی، ضمن بیان اهمیّت سیاسی جغرافیایی محل می نویسد: «سزاوار است که اقدامات جدّی در این ناحیه به عمل آید تا سکنه اش به هر قیمت به ایرانیّت خالص استحاله شوند و در آتیه ممکنه خطر سیاسی و اقتصادی برای مملکت فراهم نگردد». برای انجام این مقصود از وزارت معارف می خواهد که بر تعداد دبستانها افزوده «به شرط آنکه آموزگاران از آغاز همه فارسی زبان باشند. این بنده دستور دادم که معلّمین کردزبان را تغییر دهند و بر تکمیل مدارس ابتدایی آن نیز افزوده شود» ...

ممنوعیّت استفاده از زبان کردی و پافشاری و تأکید در تدریس دروس به زبان فارسی حتی در سالهای آغازین تحصیلی، باعث نفرت و بیزاری دانش آموزان از تحصیل و عدم استقبال آنان از مدارس جدید شد، «هێمن»، از روشنفکران و شاعران کرد که نقش مهمّی در تحولات سیاسی پس از سقوط رضاشاه در مهاباد داشت، در خاطرات خود به این مسأله اشاره می کند: «من در زندگیم روزهای تلخ و سیاه بسیاری دیده ام اما هیچ کدام از آنها تلختر و سیاهتر از آن روزی نبود که به مدرسه رفتم، معلّم مدرسه که خود در اصل یک نفر کرد بود و بعداّ فهمیدم که فارسی هم خوب بلد نیست، به فارسی و با عصبانیّت با کلماتی مرا مورد خطاب قرار داد که هیچی از آن حالی نشدم و همکلاسی هایم به من خندیدند، تا مدتی شبها زیر پتو از ترس رفتن به مدرسه گریه می کردم و روزها از روی ناچاری و با زور به مدرسه می رفتم». همچنین برخی از معلّمان با سابقه نیز به خاطر اجبار در تکلّم به فارسی از شغل معلمی استعفا دادند از جمله ملاحسین شکیبا که پس از آنکه مجبور شد با برادر خود که به تازگی به ریاست اداره معارف کردستان رسیده بود با زبان فارسی صحبت کند، از شغل معلّمی استعفا داد.

متن کامل این مقاله که برگرفته از رساله دکتری نویسنده با عنوان «سیاستهای فرهنگی پهلوی اول در کردستان است و در نشریه مطالعات فرهنگی سال ۸ ، شماره ۳۰, زمستان ۱۳۹۵ چاپ شده است، در فایل پیوست در اختیار خوانندگان گرامی قرار می گیرد.

https://t.me/kurdistanname
197 views02:39
باز کردن / نظر دهید
2021-12-03 16:46:01 بررسی تطبیقی سرنوشت سرزمینهای عربی و کردی تحت الحمایه انگلستان؛
به بهانه پنجاهمین سال تشکیل دولت امارات متحده عربی

اسماعیل شمس

امارات‌متحده‌عربی دیروز دوم دسامبر ۲۰۲۱، پنجاهمین سالگرد تأسیس خود را جشن گرفت. این کشور در دوم دسامبر ۱۹۷۱ میلادی و در پی اتحاد ۶ شیخ‌نشین ابو‌ظبی، دوبی، عجمان، شارجه، ام‌قیوین و فجیره اعلام موجودیت کرد. اندکی بعد شیخ‌نشین رأس‌الخیمه هم به این اتحادیه پیوست و این ۷ شیخ‌نشین، دولت امارات متحده عربی کنونی را به وجود آوردند. آنها به همراه شیخ نشین های چند صد هزار نفری قطر و بحرین که به سبب اختلافات قبیله ای عضو امارات متحده نشدند و دولتهای مستقل تشکیل دادند، آخرین بازمانده سرزمین‌های تحت‌الحمایه انگلستان در خاورمیانه بودند که با خروج آن کشور از خلیج فارس به استقلال رسیدند.

نظام تحت الحمایگی که پس از جنگ جهانی اول و سقوط امپراتوری عثمانی در خاورمیانه شکل گرفت، نسخه به روز شده نظام کهن استعماری در سده های پیشین بود. این باور وجود داشت که آفتاب در امپراتوری بریتانیا غروب نمی کند؛ زیرا انگلیسی ها سرزمینهای وسیعی از هندوستان تا کانادا را مستعمره خود کرده بودند. در واکنش به سلطه انگلیسی ها بر جهان، آلمانی ها پس از تشکیل کشور متحد آلمان در سال ۱۸۷۱ میلادی به اندیشه تصرف «یک سرزمین آفتابی» افتادند و همین موضوع، عامل اصلی آغاز جنگ جهانی اول توسط آنها بود. آلمان هرچند با دولت عثمانی در آسیا پیمان اخوت بست و انقلاب مارکسیستی، روسیه متحد انگلستان را هم از میدان جنگ بیرون کشاند؛ اما سرانجام تاب مقاومت در برابر انگلیس را نیاورد و شکست خورد. پس از آن، عثمانی هم تسلیم شد و سرزمینهای تحت حاکمیتش به اشغال انگلستان و فرانسه درآمدند. سهم انگلیسی ها از این پیروزی تمام سرزمینهای عربی و کردی به جز شام و لبنان بود که در اختیار فرانسه قرار گرفتند.

بررسی اسناد و مدارک موجود در آرشیوها و مراکز اسناد منطقه و غرب نشان می دهد که سرنوشت خاورمیانه جدید در سالن ها و راهروهای باریک و اتاقهای تنگ و تاریک کنفرانس‌هایی تعیین شد که توسط دولتهای پیروز در فردای پایان جنگ جهانی اول تشکیل شدند. آنچه که مبنا و علت وجودی تشکیل دولتهای نوظهور برآمده از امپراتوری عثمانی توسط استعمارگران غربی شد تنها و تنها منافع آنی و آتی آنها بود و هیچ ربطی به واقعیت‌های جغرافیایی، تاریخی، مردم شناختی، مذهبی و قومی آن سرزمینها و لیاقت ساکنانشان نداشت. بالاتر از آن، اختلافات اقوام و مذاهب که عامل اصلی آن هم خارجی بود،جمعیت و حتی مبارزه مدنی یا نظامی برای احقاق حق تعیین سرنوشت هم نقش اصلی و تأثیرگذاری در این زمینه نداشت.

شاید خوانندگان، این دیدگاه را «دایی جان ناپلئونی» و از سنخ آن تحلیلهایی بدانند که سرنخ همه چیز را در خارج و به ویژه در دستان استعمار انگلستان می پندارد؛ اما نوشته های قبلی نگارنده نشان می دهد که هیچ اعتقادی به تئوری توطئە ندارد و آنچه هم در اینجا آمده حاصل بررسی صدها و بلکه هزاران سند است که امیدوارم روزی منتشر شوند. البته، حتی اگر هیچ سندی هم در اختیار پژوهشگر نباشد، مقایسه نحوه ایجاد دولت امارات متحده عربی و دیگر دولتهای عربی در سرزمینهای بازمانده از امپراتوری عثمانی نشان می دهد که انگلستان و متحدانش و حتی رقبای روس آنها، هرجا منافع و مصالح، ایجاب کرده است، دولت مطلوب خود را ساخته اند.
به راستی کدام عقل سلیمی می پذیرد که چند قبیله و شیخ نشین عرب که سرجمع جمعیت همه آنها به یک میلیون نمی رسید، با آن همه اختلافات طایفه ای و خانوادگی، آن همه عقاید ارتجاعی و فرهنگ سنتی و البته در آن جغرافیای کوچک و جزیره ای، صاحب چند دولت شوند و کردهای عثمانی که تنها وسعت و جمعیت استان دیاربکر آنها به اندازه همه شیخ نشین ها بود، نه تنها از دولت محروم گردند که میان چهار دولت تازه تأسیس عراق و سوریه و ترکیه و ارمنستان تقسیم گردند.

نکته دیگری که از بررسی تطبیقی نظام تحت الحمایگی در سرزمینهای کردی و عربی امپراتوری عثمانی بر می آید، این است که انگلیسی ها در میان اقوام و طوایف مختلف عرب تنها به فلسطینی ها اجازه تشکیل دولت ندادند؛ در حالی که فلسطینی ها در همان زمان از نظر سطح دانش، نیروی متخصص، شهرنشینی و شاخص‌های دیگر از بقیه اعراب جلوتر بودند. همچنین در هیچ کجای دنیا هم در صد سال اخیر به اندازه فلسطین برای تشکیل دولت مستقل، جنگ مسلحانه و فعالیت سیاسی و مدنی نشده که نتیجه ای هم نداشته است.بنابراین تجربه فلسطینی ها هم نشان می دهد که نقش اصلی در دولت سازی مدرن در خاورمیانه پسا عثمانی به عهده غربی ها بوده و تلاش ملل منطقه نقش ثانویه داشته است.

و حرف آخر این که؛ باید مراقب برخی تحلیل‌های استشراقی و غربی بود که با دامن زدن به احساس خود کم بینی وخودویرانگری در میان مردم کرد در صدد پنهان کردن نقش غرب در ساختن خاورمیانه جدید هستند.

 @kurdistanname
3.2K viewsedited  13:46
باز کردن / نظر دهید
2021-11-23 19:30:06 ‍ هورامان ۴۰ هزار ساله

شاید این عنوان برای خوانندگان تعجب آور باشد؛ اما کاملاً واقعی است. سابقه سکونت انسان در هورامان حداقل به چهل هزار سال پیش برمی گردد. هورامان مسکن گونه انسان نئاندرتال در چهل هزار سال پیش از عصر ما بوده است. این رقم ، نتیجه تحقیقات یک تیم باستان شناسی به سرپرستی دکتر فریدون بیگلری در بخشی از هورامان است که بر اثر ساخت سد داریان به زیر آب رفت. تلاشهای دکتر بیگلری، دکتر ساعد موچشی و برخی دیگر از باستان شناسان همکارشان سبب شد که جهان متوجه قدمت تاریخی این منطقه گردد.

آنچه در فایل پیوست آمده است گزارش دکتر بیگلری از فرایند حفاری در محدوده سد داریان و نتایج آن است و به پاس کوششهای بی وقفه ایشان که خود از نزدیک شاهد آن بوده ام، در کردستان نامه بازنشر می شود. در یکی دو پست آینده هم دو مقاله پژوهشی مهم را که اخیراً درباره کشفیات جدید باستان شناسان در هورامان در بولتن موزه میهو ژاپن چاپ شده اند، منتشر خواهم کرد.
نکته ای که می خواهم خیلی کوتاه به آن اشاره کنم نفس چهل هزار سال قدمت است. تاریخ یک سرزمین و یک ملت همانند کوله باری است که بر دوش انسان قرار گرفته است و هرچه قدمت آن بیشتر باشد، سنگینی آن هم بیشتر خواهد بود. وجود یک تاریخ کهن و اصیل فی نفسه نه مایه مباهات است و نه سبب رشد و توسعه؛ چه بسا زمینه فرو رفتن آدمها را در چاه تاریخ پرستی و تاریخ زدگی هم فراهم کند. این روزها برخی مباحث فضای مجازی با محوریت «اصالت و هویت» این نگرانی عمیق را به اذهان متبادر می کند که حواشی جای کار اصلی را بگیرد و قدمت و قدرت تاریخ و فرهنگ به ضد خود تبدیل گردد و میراثدارانش را به بازمانده ای تنها تبدیل نماید.

بهترین نحوه مواجهه با تاریخ هورامان، پژوهش آکادمیک و بی حاشیه درباره آن و شناساندنش به مردم بومی و البته همه جهان است؛ همان کاری که در حوزه باستان شناسی هورامان صورت گرفته است و همچنان صورت می گیرد. چهل هزار سال قدمت، این فرصت را برای پژوهشگران هورامان و کردستان فراهم آورده است که سالهای سال مواد و داده لازم برای پژوهش در همه عرصه های تاریخی و فرهنگی در اختیار داشته باشند و با فراغ بال روی آنها کار کنند و کار تکراری و مشابه هم نکنند. امروز جامعه ما به اندازه کافی گرفتار مشکلات عدیده است و ما نویسندگان اگر نمی توانیم قدمی برای حل آنها برداریم حداقل با قلم خود بر آنها نیفزاییم. متأسفانه برخی مباحث تکراری و بی حاصل ما اهل قلم تنها و تنها سبب گسترش یأس و ناامیدی در میان جوانانی خواهد شد که هورامان برای آنها پیش از هرچیز ،نه موضوعی برای بحث و پژوهش، بلکه زادگاه و جغرافیایی برای زندگی است. هورامان چهل هزار ساله یک پیام به نوجوانان و جوانان منطقه می دهد که زادگاه آنها در برابر همه طوفانهای پیشا تاریخ و تاریخ دوام آورده و به درختی ستبر و ریشه دار و تنومند تبدیل شده است که هیچ طوفانی آن را از بین نخواهد برد. باشد که آنان هم از زادگاه خود درس بگیرند: در برابر هیچ طوفانی قد خم نکنند و بدون ترس از انقراض زبان و زادگاه خود، در آن زندگی کنند و امانتی را که از پدران خود گرفته اند به فرزندانشان منتقل نمایند.
https://t.me/kurdistanname
2.4K views16:30
باز کردن / نظر دهید
2021-11-21 09:21:52 ‍ داوای سەربەخۆیی کوردستانی ژێر دەستی ئیمپراتۆریەتی عوسمانی

نامەی جەنەڕال شەریف پاشای خەندان بۆ سەرنوسەری ڕۆژنامەی تایمس

وەرگێڕان و ئامادەکردنی: دکتۆر ڕەنجدەر شێرزاد

بەڕێز، ئەو پەیماننامەی کە لە رۆژی ٢٠ تشرینی دووەمی ١٩١٩ ئەنجاممدا لەگەڵ بوغاز نۆبار پاشاو وەفدی کۆماری ئەرمینیای قەوقازی و باس کراوە لەو بروسکەیەی ئەستەمبوڵ کە نێردراوە لە لایەن تایمسەوە لە ٢٧ شوباتی ڕابردوو وە ڕۆژنامەی ماتینی پاریسی ئەمڕۆ بڵاوی دەکاتەوە، پێویستی بەوەیە کە ڕوونکردنەوەی لەسەر بدرێت بە هۆی ئەو پروپاگەندانەی بەرامبەری کراوە.ڕۆژێک پاش ئیمزاکردنی ئاگر بەستی مۆدرس لەگەڵ ئیمپراتۆریەتی عوسمانی، بینیم کە ناوچە کوردیەکانی ژێر دەستی ئیمپراتۆریەتی عوسمانی بوو بوە بابەتی چاوتێبڕین بە ئەندازەی ڕێکخراوە ئەرمەنیەکان لە لایەن بەشێک لە هێزەکانی هاوپەیمانان، کە خوازیاری دابەشکردنی ئەم نەتەوانەن لە نێو خۆیاندا، بە بێ گوێدانە مافە یەکسانی و نەتەوایەتییەکانیان کە ئەو مافانە ڕێگەیان دەدا کە بڕیار لە چارەنووسی خۆیان بدەن بە پێی بنەماکان کە لە لایەن کۆنفرانسی ئاشتییەوە ڕاگەیەندراوە. هەر بۆیە بیرم لەوەکردەوە کە پێویستە بەرگری لە بەرژەوەندییە ڕەواکانی گەلەکەم بکەم لە ڕێگەی ڕاگەیەندنی مافی سەربەخۆییان هەروەکو ئەرمەنەکان.

بێئاگایی زۆرینەی بازنەی هێزە ئەوروپییەکان سەبارەت بە ناوچە کوردییەکان بوونە هۆکاری ئەوەی کەپرۆپاگاندەی ئەرمەنی بە هەموو تداعیاتە تەقلیدیەکانیەوە سەرکەوتو بێت لە دروستکردنی ئەو باوەڕە کە کوردستان تەنها چەمکێکی جوگرافی خەیاڵییە. غیابی دامودەزگایی لە لایەنی ئێمەوە وایلێکردم کە بتوانم بوونی کوردستان لای مۆنافسە ئەرمەنییەکانمان بسەلمێنم بە تایبەتی لە کاتی ئیمزاکردنی ڕاگەیەندراوی نێوانمان لە لایەن نوێنەرانی ئەرمەنی بۆ گۆنگرەی ئاشتی لە پاریس.

لە لایەی خۆمەوە، بە بێ هیچ شتێکی زیاتر، پابەندی تەواوی خۆم بۆ دانپێنان بە مافی ڕەوای ئەرمەنیەکان بۆ سەربەخۆیی خستەڕوو. ئەمە هەمان ئەو ڕوحی ڕێککەوتنەیە کە باسکراوە. لە لایەکیترەوە، ناتوانرێت نکۆڵی بکرێت لەوەی کە ئەگەر بەوشیوەی کە لە پەرەگرافی سێیەمی بروسکەکەی تایمسدا هاتوە، هەر پرسیارێک بکرێت سەبارەت بە کردنی کوردستان بە بابەتی باس و خواس و گومانکردن لە ڕێگەی دابەشکردنی بۆ ناوچەی دروستکراو، ئەوا بێگومان هێچ تاکە کوردێک نیە کە پێیخۆش نەبێت لە ژێر دەسەڵاتی حکومەتی ئۆتۆنۆمیدا بژێت لە چوارچیوەی تورکیادا. هاوبەشی ئایینی و سنورە ئەخلاقیەکانی و ژیانی وای لیدەکات کە بەرگری بکات لە دژی هەموو جۆرە زیادەڕەوییەک لە هەر لایەکەوە بێت.

دڵسۆزتان،
جەنەڕاڵ شەریف پاشای خەندان
سەرۆکی وەفدی کوردان بۆ کۆنگرەی ئاشتی لە پاریس
گەڕەکی ٢٠، شەقامی میسین، پاریس، ٥ ئازار

تایمس، لەندەن، ئینگلاند، چوار شەممە، ١٠ ئازار[مارس] ١٩٢٠
سەرچاوە: لێکۆڵەرانی مێژووی کورد

چکیده فارسی:
نامه شریف پاشا خندان نماینده کردهای عثمانی در کنفرانس ورسای به روزنامه تایمز لندن
در این نامه شریف پاشا به نوشته های قبلی تایمز در حمایت از شبهه افکنی ارامنه درباره استقلال مناطق تحت سلطه عثمانی اعتراض می کند. او می نویسد که قدرتهای اروپایی به رغم تأکید کنفرانس ورسای بر حق تعیین سرنوشت ملل، تحت تأثیر تبلیغات ارامنه که موجودیت کردستان را انکار و آن را جغرافیایی خیالی می دانند، در صدد پایمال کردن حق تعیین سرنوشت کرد هستند. او می نویسد که با داشتن کشوری مستقل از آن ارامنه موافق است و حمایت نمایندگان ارمنیان را هم برای به رسمیت شناختن یک کردستان مستقل در سرزمینهای کردی بازمانده از امپراتوری عثمانی به دست آورده است. او تأکید می کند که هیچ کردی مخالف این رویه نیست و از تایمز می خواهد به این مسأله احترام بگذارد.


https://t.me/kurdistanname
234 views06:21
باز کردن / نظر دهید
2021-11-12 22:49:17 داستان یک تحریف تاریخی(بخش پایانی)

صلح با صلاح الدین، مقدمه آشتی با تاریخ کرد و کردستان است

اسماعیل شمس

در ۵ یادداشت قبلی نوع نگاه گفتمان های چپ، اسلام سیاسی و ملی گرای متأثر از چپ کردستان به صلاح الدین مورد بررسی قرار گرفت. گفته شد که صلاح الدین و خانواده ایوبیان با وجود خدمات بسیار گسترده خود به احیای تاریخ و هویت کردی در میان همتباران کرد خود غریب و بیگانه شده اند. بیگانگی با این بخش از تاریخ تنها یک نمونه است، می توان گفت که تبلیغات تاریخی هر سه نحله ایدئولوژیک و سیاسی کرد سبب شده است که جامعه و به ویژه جوانان کرد نه تنها با تاریخ صلاح الدین و ایوبیان که با کلیت تاریخ کرد و کردستان بیگانه شوند و با آن همذات پنداری نکنند و خویشتن را در امتداد آن تاریخ تعریف ننمایند. بالاتر از آن به دشمنی با این تاریخ بپردازند و یا برای فرار از آن دست به دامان افسانه و اسطوره شوند.

برای روشن شدن گزاره اصلی مورد بحث در این یادداشت از یک تمثیل استفاده می کنم: پدر و مادری را در نظر بگیرید که با یکدیگر اختلاف نظر دارند و در جلوی چشم فرزندان خود با هم دعوا می کنند. هر یک از آنها برای اثبات خود در نزد فرزندانشان دیگری را نفی می کند و انواع و اقسام جرمها و گناهان کرده و نکرده را به او نسبت می دهد. در این حالت، پدر یا مادر ناآگاه ممکن است به این دلخوش باشد که توانسته است طرف مقابل را نزد فرزندانش مقصر دعوا معرفی و خود را تبرئە کند؛ اما واقعیت آن است که در نزد این فرزندان، اعتبار هم پدر و هم مادر زیر سؤال می رود و در بلندمدت، کلیت خانواده دچار فروپاشی می شود. آنچه که گروههای مختلف چپ، اسلام سیاسی و باستان گرا و سایر جریانهای سیاسی و ایدئولوژیک و قبیله ای کرد در طول سالهای گذشته با تاریخ کردستان کرده اند، بی شباهت با این تمثیل نیست.

اگر از بی اعتبار سازی کلیت تاریخ و فرهنگ کردی توسط جریانهای استشراقی و حامیان کرد و غیر کرد آنان بگذریم که موضوع یادداشت کنونی نیست، وقتی هر کدام از این گفتمانهای کردی آن بخشی از تاریخ کردستان را که با پیش فرضهای ایدئولوژیک آنان سازگار نیست نفی و طرد می کنند، نتیجه آن می شود که نفرت از کلیت تاریخ؛ و نفرت از گذشته به طور عام در ذهن جامعه درست می شود. جوانانی که تابع هیچ کدام از ایدئولوژی های موجود نیستند، اما به سبب علاقه یا کنجکاوی مطالب متفاوت نویسندگان حامی آنان را می خوانند یا تلویزیونهای آنان را می بینند و شبکه های اجتماعی و رسانه هایشان را پی گیری می کنند با همه این تاریخ، قهر و از کلیت گذشته این جامعه و این سرزمین فرار می کنند؛ زیرا در ذهن آنان حاصل جمع و نتیجه دیدگاه همه گفتمانهای هویت گرای کرد این است که چیز درد به خوری در تاریخ کرد و کردستان وجود ندارد. از سوی دیگر وقتی هر یک از جریانهای قبیله ای و گفتمانهای هویتی پاره ای از تاریخ و فرهنگ کردستان را از مدار تاریخی آن جدا و ملک مطلق خود می دانند، ناخواسته دیگران را هم از آن بیزار می کنند. نتیجه نهایی این وضعیت دوگانه و دوقطبی آن می شود که هر کس نسبت به بخشی از این تاریخ دل چرکین می گردد و در نتیجه هیچ اجماعی در ارتباط با آن پیدا نمی شود و نمی توان یک پیوند و نسبت منسجمی میان کلیت تاریخ گذشته و وضعیت امروز این جامعه برقرار کرد.

آنچه که به عنوان نتیجه گیری از مباحث داستان یک تحریف می خواهم بگویم، این است که داستان تحریف تاریخ صلاح الدین به طور خاص و تاریخ کردستان به شکل عام با آغاز فعالیت گفتمانهای هویت گرا و ایدئولوژی اندیشی آغاز شد که که مبانی فکری خود را نه از تاریخ و فرهنگ خود که از بیگانه گرفته بود و پایان آن هم البته منوط به مصالحه این گفتمانها با تاریخ خود است. امروزه اگر از آشتی روس‌ها با تاریخ خود بگذریم که بر همگان عیان است، چینی ها هم پس از سالها مبارزه با آموزه های کنفوسیوس که از دوران مائو آغاز شد با آنها آشتی کرده اند و در رسانه های خود، تبدیل چین به ابر قدرت جهانی را ناشی از الهام نخبگان کشور از دوهزار سال میراث کنفوسیوسی می دانند. در همین کشورهای عربی و اسلامی کنار ما هم بیشتر جریانهای ریشه دار اسلامی قرائت ملی خود را از اسلام ارائە می دهند و دیگر از آن آموزه های فرامرزی چندان خبری نیست. گفتمانهای هویت گرای کرد هم باید بدانند که زمانه عوض شده است و بهتر است با تاریخ خود مصالحه کنند. تاریخ صلاح الدین و به شکل عام تاریخ کرد نیازمند مطالعه با یک گفتمان تاریخی و فرهنگی درون‌زا است؛ گفتمانی که مبانی خود را نه از متن ایدئولوژی های وارداتی که از دل تاریخ و فرهنگ کرد استخراج کند. ما باید با هر بخشی از تاریخ خود که تحت تأثیر گفتمان های هویت گرا با آن جنگیده ایم، صلح کنیم.دشمنی و قهر با بخشی از تاریخ، چه باستانی و چه اسلامی نتیجه ای جز متضرر شدن دسته جمعی و فروپاشی اجتماعی نخواهد داشت.


https://t.me/kurdistanname
2.3K viewsedited  19:49
باز کردن / نظر دهید
2021-11-03 21:26:09 آیا مسموم کردن فرمانروایان در دورۀ دولتهای کردی سدۀ ۵ق/۱۰م رایج بوده است؟

اسماعیل شمس

در منابع تاریخی که تاکنون درباره دولتهای روادی، شدادی، مروانی، حسنویه و عنازی مطالعه کرده ام تنها به یک مورد از مسموم کردن فرمانروایان با زهر برخورد کرده ام که البته آن هم چنانکه در ادامه خواهم نوشت، محل تردید و تشکیک است.
هیچ اغراق نیست، اگر بگوییم که شیوۀ فرمانروایی در دولتهای کردی سدۀ میانه و نیز ایوبیان متقدم که حکومتشان بر شانه های این سلسله ها استوار شده بود، یکی از آرامترین و اخلاقی ترین شیوه های حکمرانی بوده است. در این سلسله ها جابجایی قدرت با آرامش و توافق صورت می گرفت و از جنگهای داخلی و کشمکش های خونین بر سر قدرت چندان خبری نبود. اعضای مختلف خانواده حاکم در خدمت به مردم و آبادانی سرزمین خود و دفاع از آن در برابر دشمنان با هم متحد بودند. در سطح خارجی هم فرمانروایان شدادی، مروانی و روادی روابط حسنه ای با یکدیگر داشتند و منابع از سفر آنها به قلمرو یکدیگر و مناسبات خانوادگی خبر داده اند. در چند مورد محدود که منابع از برخی کشمکشهای داخلی و دعوای جانشینی خبر داده اند همواره تحریکات یک طرف بیرونی عامل این وضعیت بوده و البته همیشه هم سبب تضعیف و سقوط نهایی سلسله شده است.
یکی از این موارد که از آن به تنها مورد زهر خوراندن در تاریخ سلسله های کردی یاد کردم ، ماجرای سعید فرزند نصرالدوله امیر مروانیان دیاربکر است‌. سعید حاصل ازدواج نصرالدوله با فضلونیه دختر امیر فضلون، فرمانروای شدادیان اران بود و پس از آنکه برادرش نظام الدین جانشین پدر در میافارقین شد، حاکم آمد گردید و در اداره امور به او کمک کرد.

نصرالدوله بیش از نیم قرن فرمانروایی کرد و دوره حکومت او یکی از درخشان ترین ادوار تاریخی فرمانروایی کردان است. اگر در طول تاریخ کردستان، حکمرانی چهار فرمانروای بزرگ به عنوان سرمشق و الگویی تاریخی مطرح شود، قطعاً یکی از آنها نصرالدوله است. نصرالدوله توانست همزمان قلمرو خود را از هجوم سلجوقیان تازه نفس به فرماندهی طغرل حفظ کند و از مداخلات خلافت فاطمی شیعی و خلافت سنی عباسی در امور داخلی مروانیان جلوگیری نماید و در عین حال با هر سه طرف روابطی مبتنی بر منافع مشترک برقرار کند. با فوت او این موازنه به هم خورد و سلجوقیان که اینک به قدرت اصلی جهان اسلام تبدیل شده بودند در صدد توسعه نفوذ خود در جغرافیای مروانیان برآمدند. در جنگی که میان سلجوقیان و مروانیان رخ داد سه نفر از فرزندان نصرالدوله کشته شدند، اما با وجود این مروانیان همچنان به رهبری امیر نظام الدین و برادرش امیر سعید به قدرت خود ادامه دادند.

آلب ارسلان به توصیه وزیرش خواجه نظام الملک طوسی در صدد انداختن اختلاف میان فرزندان نصرالدوله برآمد. در سال ۴۶۳ق که آلب ارسلان در مسیر جنگ ملازگرد از دیاربکر می گذشت، نظام الملک از امیر سعید خواست که با سپاهش به سلطان بپیوندد. خواجه پس از آن به میافارقین رفت و همراهی امیر سعید با سلطان را به نظام‌الدین اطلاع داد و او را از این که سلطان می خواهد حکومت را به سعید بدهد، ترساند.نظام الدین ضمن پرداخت جواهرات و هدایایی هنگفت از او خواست مانع این کار شود. همسر نظام الدین و خواهران و دختران او نیز نزد خواجه نظام الملک رفتند و از او خواستند مانع عزل نظام الدین شود. او هم سوگند خورد که نظام الدین را از نزد آنان همچون امیر شهر میافارقین بیرون می برد و به عنوان سلطان سراسر دیاربکر بر می گرداند. پس از آن نظام الدین به همراه نظام الملک نزد الب ارسلان رفت و خواسته اش را با او در میان گذاشت. سلطان گفت که برای برادر او سعید سوگند یاد کرده که حمایتش کند. نظام الدین به توصیه خواجه نظام الملک اموال و هدایایی چنان هنگفت به الب ارسلان داد که سوگندش را فراموش نمود و تصمیم گیری درباره دو برادر را به نظام الملک سپرد. یک روز که سلطان به شکار رفته بود، خواجه نظام الملک، سعید را دستگیر کرد و او را به قلعۀ هتاخ فرستاد و در آنجا زندانی کرد. الب ارسلان هم حکومت نظام الدین بر سراسر قلمرو مروانیان را به رسمیت شناخت. چندی بعد نظام‌الدین برادرش را به حکومت آمد برگرداند، اما تحت تأثیر القائات خواجە و اطرافیان دوباره به او بدگمان شد و تصمیم به قتل مخفیانه او گرفت. او برای اجرای این نقشه کنیزکی را به رسم هدیه برای برادر به آمد فرستاد.کنیزک هم پس از کسب اطمینان سعید، او را مسموم کرد.

با مرگ امیر سعید که فردی زیرک و توانمند و سبب ترس سلطان و خواجه بود، شمارش معکوس برای سقوط حکومت مروانیان آغاز شد. چند سال بعد حکومتی که شیوه حکمرانی فرمانروایانش شگفتی فیلسوفانی چون ناصرخسرو ایرانی و متنبی عرب و حتی آلب ارسلان سلجوقی را برانگیخته بود به آسانی از بین رفت و قلمرو آنها میان داماد خواجه نظام الملک طوسی و امیران ترک و عرب تقسیم گردید.

https://t.me/kurdistanname
2.0K views18:26
باز کردن / نظر دهید